-
1 Junge werfen
сущ.общ. давать потомство, производить потомство -
2 Junge werfen
zan <zê> -
3 Junge werfen
to cub -
4 werfen
das Werfenprojection; throw* * *wẹr|fen ['vɛrfn] pret wa\#rf [varf] ptp gewo\#rfen [gə'vɔrfn]1. vt1) (in Verbindung mit n siehe auch dort) to throw (auch beim Ringkampf) (nach at), to cast (liter, BIBL); Tor, Korb to score"nicht werfen" — "handle with care"
etw auf jdn/etw werfen — to throw sth at sb/sth
etw auf den Boden werfen — to throw sth to the ground, to throw sth on(to) the ground
die Tischlampe wirft ihr Licht auf... — the table lamp throws its light on...
jdn aus der Firma/dem Haus etc werfen — to throw or kick sb out (of the firm/house etc)
etw ins Gespräch/in die Debatte werfen — to throw sth into the conversation/debate
See:→ Blick2) (= Junge kriegen) to have, to throw (spec)2. vi1) (= schleudern) to throwmit etw (auf jdn/etw) werfen — to throw sth (at sb/sth)
mit Geld (nur so) um sich werfen (inf) — to throw or chuck (inf) one's money around
mit Komplimenten (nur so) um sich werfen — to be free and easy or to be lavish with one's compliments
mit Fremdwörtern (nur so) um sich werfen — to bandy foreign words about (Brit), to toss foreign words around (esp US)
2) (Tier) to have its young; (esp Katze, Hund etc) to have a litter, to litter; (bei einzelnen Jungen) to have a pup etc3. vrto throw oneself ( auf +acc (up)on, at); (Holz) to warp; (Metall, Asphalt etc) to buckleSee:→ Brust* * *1) (to throw: Bung it over here.) bung2) (to throw: The angler cast his line into the river; These facts cast new light on the matter; She cast him a look of hatred.) cast3) (to throw (something heavy): Someone heaved a stone through my window.) heave4) (to throw violently: He hurled himself to the ground; They hurled rocks/insults at their attackers.) hurl5) (to throw: He pitched the stone into the river.) pitch6) ((in wrestling, judo etc) to wrestle (one's opponent) to the ground.) throw7) (to throw into or through the air: She tossed the ball up into the air.) toss8) (an act of tossing.) toss* * *wer·fen<wirft, warf, geworfen>[ˈvɛrfn̩]I. vt1. (schmeißen)▪ etw irgendwohin \werfen to throw sth somewhere▪ etw auf jdn/etw \werfen to throw sth at sb/sthhör auf, Steine ans Fenster zu \werfen! stop throwing stones at the window!das Boot wurde gegen die Felsen geworfen the boat was thrown onto the rocksetw auf den Boden \werfen to throw sth to the groundetw in den Briefkasten \werfen to put sth in the letter boxBomben \werfen to drop bombsjdm etw ins Gesicht/an den Kopf \werfen to throw sth in sb's face/at sb's headeine Münze \werfen to toss a coindie Tür ins Schloss \werfen to slam the door shut2. (fig: befördern, tun)einen kurzen Blick in den Spiegel/in die Zeitung \werfen to cast a glance in the mirror/at the paperjdn aus der Firma/dem Haus \werfen to throw [or fam kick] sb out [of the firm/the house]eine Frage in die Diskussion \werfen to throw a question into the discussionjdn ins Gefängnis \werfen to throw sb into prisonneue Produkte auf den Markt \werfen to bring new products on the marketdie Arme in die Höhe \werfen to throw one's arms upden Kopf in den Nacken \werfen to toss one's head back4. (projizieren) etw \werfen to throw [or make] sthder Mond warf ein silbernes Licht auf den See the moon threw a silver light onto the lakeBilder an die Wand \werfen to project pictures on[to] the walleinen Schatten \werfen to cast a shadow5. (bilden)Blasen \werfen to bubbleFalten \werfen to wrinkle, to creaseJunge \werfen to have [or spec throw] young7. (erzielen)eine 6 \werfen to throw a sixein Tor \werfen SPORT to score a goalden Gegner \werfen to floor the opponentII. vi1. (Werfer sein) to throwIII. vr* * *1.unregelmäßiges transitives Verb1) throw; drop < bombs>jemanden aus dem Saal werfen — (fig. ugs.) throw somebody out of the hall
2) (ruckartig bewegen) throwden Kopf in den Nacken werfen — throw or toss one's head back
3) (erzielen) throwein Tor werfen — shoot or throw a goal
4) (bilden)Falten werfen — wrinkle; crease
[einen] Schatten werfen — cast [a] shadow
5) (gebären) give birth to2.unregelmäßiges intransitives Verb1) throwmit etwas [nach jemandem] werfen — throw something [at somebody]
mit Geld/Fremdwörtern um sich werfen — (fig.) throw [one's] money around/bandy foreign words about
2) (Junge kriegen) give birth; <dog, cat> litter3.1) (auch fig.) throw oneselfsich auf eine neue Aufgabe werfen — (fig.) throw oneself into a new task
sich in die Kleider werfen — (fig.) throw on one's clothes
2) (sich verziehen) buckle; < wood> warp* * *werfen; wirft, warf, hat geworfenA. v/t & v/i throw (nach at;mit etwas (nach jemandem) werfen throw sth (at sb);von sich werfen (Kleider) throw off;ein Tor werfen SPORT score a goal;er wirft den Speer 70 m weit he can throw the javelin 70 m;eine Sechs werfen throw a six;eine Münze werfen toss ( oder flip) a coin;nicht werfen! auf Paketen etc: handle with care;ein sehr helles Licht werfen Lampe: cast a very bright light;Bilder an die Wand werfen project pictures on ( oder against) the wall;Truppen an die Front werfen dispatch troops to the front;Waren auf den Markt werfen throw goods on the market;eine Skizze aufs Papier werfen do a quick sketch;einige Zeilen aufs Papier werfen jot down a few lines;den Feind aus seiner Stellung werfen dislodge the enemy from his position;etwas in die Diskussion werfen throw sth into the discussion;um sich werfen mit umg (Geld) throw about; (Worten) bandy about; → Blick 1, Handtuch, Haufen 1, Junge2, Schatten 2 etcsich nach dem Ball werfen SPORT dive to catch the ball;sich aufs Pferd werfen leap ( oder jump) into the saddle;sich auf jemanden werfen throw o.s. at sb, dive for sb;sich in seine Kleider werfen throw on ( oder jump into) one’s clothes;sich auf (+akk) eine Tätigkeit* * *1.unregelmäßiges transitives Verb1) throw; drop < bombs>jemanden aus dem Saal werfen — (fig. ugs.) throw somebody out of the hall
2) (ruckartig bewegen) throwden Kopf in den Nacken werfen — throw or toss one's head back
3) (erzielen) throwein Tor werfen — shoot or throw a goal
4) (bilden)Falten werfen — wrinkle; crease
[einen] Schatten werfen — cast [a] shadow
5) (gebären) give birth to2.unregelmäßiges intransitives Verb1) throwmit etwas [nach jemandem] werfen — throw something [at somebody]
mit Geld/Fremdwörtern um sich werfen — (fig.) throw [one's] money around/bandy foreign words about
2) (Junge kriegen) give birth; <dog, cat> litter3.1) (auch fig.) throw oneselfsich auf eine neue Aufgabe werfen — (fig.) throw oneself into a new task
sich in die Kleider werfen — (fig.) throw on one's clothes
2) (sich verziehen) buckle; < wood> warp* * *n.warping n. -
5 werfen
I.
1) tr. schleudern броса́ть бро́сить, кида́ть ки́нуть. mit Schwung: umg швыря́ть. semelfak швырну́ть. jdm. etw. an den Kopf werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] кому́-н. что-н. в го́лову. etw. an die Wand werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] чем-н. в сте́ну. etw. auf etw. werfen броса́ть /- <кида́ть/-, забра́сывать/-бро́сить, заки́дывать/-ки́нуть [швыря́ть <зашвы́ривать/-швырну́ть>/швырну́ть] что-н. на что-н. etw. auf den Boden < auf die Erde> werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. на зе́млю. alles auf einen Haufen werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть] всё в (одну́) ку́чу. etw. auf die Straße werfen выбра́сывать вы́бросить <выки́дывать/вы́кинуть> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. на у́лицу. etw. aus dem < durch das> Fenster werfen выбра́сывать /- <выки́дывать/-> [вышвы́ривать/вы́швырнуть] что-н. из окна́. etw. hinter etw. werfen hinter Schrank, Sofa броса́ть /- <кида́ть/-, забра́сывать/-, заки́дывать/-> [швыря́ть <зашвы́ривать/->/швырну́ть] что-н. за что-н. etw. in etw. werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. во что-н. einen Brief in den Kasten werfen броса́ть /- <опуска́ть/-пусти́ть > письмо́ в я́щик. etw. in die Höhe werfen броса́ть /- <кида́ть/-, подбра́сывать/-бро́сить, подки́дывать/-ки́нуть> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. вверх. etw. in den Müll werfen выбра́сывать /- <выки́дывать/-> [вышвы́ривать/-] что-н. в му́сор [umg на помо́йку]. jdm. etw. ins Gesicht werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] кому́-н. что-н. в лицо́. etw. <mit etw.> nach jdm. werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] чем-н. в кого́-н. etw. über etw. werfen über Mauer, Zaun броса́ть /- <кида́ть/-, перебра́сывать/-бро́сить, переки́дывать/-ки́нуть> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. через что-н. etw. unter etw. werfen unter Tisch броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] что-н. под(о) что-н. etw. von sich werfen Beute, Waffen броса́ть /- <отбра́сывать/-бро́сить > что-н. jdm. etw. vor die Füße werfen броса́ть /- <кида́ть/-> [швыря́ть/швырну́ть] кому́-н. что-н. по́д ноги <к нога́м>. jdn. zu Boden werfen опроки́дывать /-ки́нуть <сва́ливать/-вали́ть > кого́-н. | das Haar aus dem Nacken [nach hinten] werfen отбра́сывать /-бро́сить <отки́дывать/-ки́нуть> во́лосы с заты́лка [наза́д]. die Arme in die Höhe werfen вски́дывать /-ки́нуть <выбра́сывать/-, поднима́ть подня́ть> ру́ки вверх. den Kopf in den Nacken werfen запроки́дывать /-проки́нуть го́лову2) tr. Sport a) Ballspiel броса́ть бро́сить. ein Tor werfen забра́сывать /-бро́сить [ Korbball auch выбра́сывать/-бро́сить ] мяч b) Diskus-, Bumerang-, Hammer-, Speer-, Keulen-, Schlagballwerfen мета́ть. semelfak метну́ть. 60 Meter weit werfen мета́ть [метну́ть] на шестьдеся́т ме́тров | werfen мета́ние c) beim Kegeln сбива́ть /- бить d) jdn. werfen Ringen класть положи́ть кого́-н. на лопа́тки e) hist: im Turnierkampf сбра́сывать /-бро́сить (с ло́шади)3) tr ein Loch in etw. werfen durch Wurf verursachen пробива́ть /-би́ть <разбива́ть/-би́ть> что-н. jdm. ein Loch in den Kopf werfen пробива́ть /- <разбива́ть/-> кому́-н. го́лову4) tr. v. Fuchs, Hase, Hund, Wolf мета́ть вы́метать. Junge werfen приноси́ть /-нести́ припло́д <пото́мство>. für die einzelnen Tierarten s. ↑ Junge 25) tr. hervorrufen a) Blasen werfen v. Wasser пузыри́ться, образо́вывать образова́ть Präs auch ipf пузыри́ b) Falten werfen v. Gardine, Kleidungsstück, Tuch ложи́ться лечь скла́дками, мо́рщить, мо́рщиться c) Schatten werfen v. Baum, Gebäude, Kerze, Pers отбра́сывать /-бро́сить тень d) die Lampe wirft ein mildes Licht ла́мпа броса́ет <отбра́сывает> мя́гкий [хк] свет e) Wellen werfen v. Meer, See волнова́ться
II.
1) sich werfen sich mit Schwung fallen lassen a) auf etw. <in etw.> броса́ться бро́ситься <кида́ться/ки́нуться> на что-н. sich auf den Boden < die Erde> werfen броса́ться /- <кида́ться/-> на́ пол <на зе́млю>. sich aufs Fahrrad [Pferd] werfen вска́кивать вскочи́ть на велосипе́д [на ло́шадь]. sich auf einen Stuhl werfen па́дать упа́сть <броса́ться/-> на стул. sich jdm. in die Arme werfen броса́ться /- кому́-н. в объя́тия <в чьи-н. объя́тия>. sich in das Gras [den Wagen] werfen броса́ться /- <кида́ться/-> в траву́ [маши́ну]. sich in einen Sessel werfen па́дать /- <броса́ться/-, кида́ться/-> в кре́сло. sich vor etw. werfen vor Auto, Zug броса́ться /- под(о) что-н. b) auf jdn. броса́ться /- <кида́ться/-, набра́сываться/-бро́ситься, наки́дываться/-ки́нуться> на кого́-н.2) sich werfen auf etw. intensiv betreiben реши́тельно бра́ться взя́ться <принима́ться приня́ться> за что-н.3) sich werfen v. Holz коро́биться по- | werfen коробле́ние, деформа́ция коробле́ния die Beine im Tanz werfen выбра́сывать но́ги в та́нце. Truppen an die Front werfen броса́ть/бро́сить [ von einem anderen Frontabschnitt verlegen перебра́сывать/-бро́сить ] войска́ на фронт. Dias an die Wand werfen проеци́ровать с- <проекти́ровать с-> диапозити́вы <сла́йды> на экра́н. einen Blick auf jdn./etw. werfen броса́ть /- <кида́ть/ки́нуть> взгляд на кого́-н. что-н. jdn. auf das Krankenlager werfen v. Krankheit сва́ливать /-вали́ть кого́-н. (в посте́ль). etw. auf den Markt werfen выбра́сывать вы́бросить что-н. на ры́нок. etw. aufs Papier werfen набра́сывать /-броса́ть что-н. на бума́ге. Geld aus dem Fenster werfen швыря́ть <броса́ть/-> де́ньги на ве́тер, швыря́ться <броса́ться> деньга́ми. jdn. aus dem Haus werfen выбра́сывать /- <выгоня́ть/вы́гнать> кого́-н. из до́ма. einen Blick in etw. werfen загля́дывать /-гляну́ть во что-н. etw. in die Debatte < Diskussion> werfen ста́вить по- <выдвига́ть вы́двинуть> что-н. на обсужде́ние. die Tür ins Schloß werfen захло́пывать /-хло́пнуть дверь. sich jdm. in die Arme werfen броса́ться бро́ситься в чьи-н. объя́тия. sich in etw. werfen in (Fest) kleidung облача́ться облачи́ться во что-н. sich in die Kleider werfen бы́стро одева́ться /-де́ться, наки́дывать /-ки́нуть на себя́ оде́жду. mit etw. (nur so) um sich werfen a) mit Geld швыря́ться <сори́ть> чем-н. b) mit Fremd-, Schimpfwörtern, Komplimenten, Zitaten сы́пать чем-н. etw. über Bord werfen отбра́сывать /-бро́сить что-н. sich etw. über den Kopf werfen Tuch набра́сывать /-бро́сить <наки́дывать/-> (себе́) на го́лову что-н. etw. über den Rücken werfen перебра́сывать /- <заки́дывать/-ки́нуть> что-н. за пле́чи. jdm. etw. um die Schultern werfen Decke, Mantel, Tuch набра́сывать /- <наки́дывать/-> кому́-н. что-н. на пле́чи. etw. von sich werfen Kleidung сбра́сывать /-бро́сить что-н. -
6 Junge
m; -n, -n oder umg. Jungs1. boy; umg. (junger Mann) lad, Am. auch kid; dummer Junge silly little boy; armer Junge poor lad (Am. kid); umg. Junge, Junge! umg. boy oh boy; hallo Jungs! hi guys!; die blauen Jungs the sailor boys; schwer I2. umg. (Spielkarte) jack—n; -n, -n; ZOOL. umg. baby; Hund: puppy; Kätzchen: kitten; von Raubtier: oft cub; Kalb, Elefant, Robbe: calf; ein Junges haben have a puppy ( oder kitten oder cub etc.); Junge werfen oder bekommen have young ( oder a litter); Hündin: have puppies; Katze: have kittens; Kuh etc.: calve; Reh, Rotwild: fawn* * *das Junge(Tier) cub; young;der Jungelad; chap; youngster; guy; boy* * *Jụn|ge ['jʊŋə]m -n, -n or (dated inf) -ns or (inf) Jungs[jʊŋs] boy; (= Laufjunge) errand boy; (CARDS) jack, knavesie ist ein richtiger Junge — she's a real tomboy
alter Junge (inf) — my old mate (Brit inf) or pal (inf)
mein lieber Junge! — my dear boy; (in Brief) my dear son
ein schwerer Junge (inf) — a (big-time) crook (inf)
* * *(the young of certain animals such as foxes, lions etc: a bear cub.) cub* * *Jun·ge<-n, -n>[ˈjʊŋə]m1. (männliches Kind) boy2. (Laufbursche) errand boy3. (fam)4.▶ dummer \Junge wet behind the ears▶ wie ein dummer \Junge like a child [or an idiot]Jun·ge(s)[ˈjʊŋə(s)]* * *Ider; Jungen, Jungen od. (ugs.) Jung[en]s boyTag, alter Junge! — (ugs.) hello, old pal! (coll.)
jemanden wie einen dummen Jungen behandeln — (ugs.) treat somebody like a child
IIJunge, Junge! — (ugs.) [boy], oh boy!; s. auch schwer 1. 5)
das; adj. DeklJunge kriegen — give birth to young
* * *Junge1 m; -n, -n oder umg Jungsdummer Junge silly little boy;armer Junge poor lad (US kid);umgJunge, Junge! umg boy oh boy;hallo Jungs! hi guys!;2. umg (Spielkarte) jackJunge2 n; -n, -n; ZOOL umg baby; Hund: puppy; Kätzchen: kitten; von Raubtier: oft cub; Kalb, Elefant, Robbe: calf;bekommen have young ( oder a litter); Hündin: have puppies; Katze: have kittens; Kuh etc: calve; Reh, Rotwild: fawn* * *Ider; Jungen, Jungen od. (ugs.) Jung[en]s boyTag, alter Junge! — (ugs.) hello, old pal! (coll.)
jemanden wie einen dummen Jungen behandeln — (ugs.) treat somebody like a child
IIJunge, Junge! — (ugs.) [boy], oh boy!; s. auch schwer 1. 5)
das; adj. Dekl* * *-n m.boy n.youngster n. -n n.young one (animal) n. pl.young ones (animals) expr. -
7 werfen
'vɛrfənv irrjeter, lancerum sich werfen (fig) — ne pas regarder à la dépense, ne pas être pingre
werfenwẹ rfen ['vεrfən] <wịrft, wạrf, gewọrfen>1 lancer Ball, Stein, Messer2 (tun) jeter1 Person lancer2 (Junge bekommen) mettre bas -
8 werfen
werfen ( wirft, warf, geworfen) vt Ball, Stein usw rzucać <- cić>, ciskać < cisnąć> (A, I);die Tür ins Schloss werfen zatrzasnąć drzwi;Junge werfen <u>rodzić; i.e.S. Sau <o>prosić się; Schaf, Katze <o>kocić się; Hündin <o>szczenić się;vi mit einem Stein (nach jemandem, etwas) werfen rzucać <- cić> kamieniem (w A);fig mit Geld um sich werfen rzucać pieniędzmi na wszystkie strony;vr sich aufs Bett, ins Wasser werfen rzucić się na łóżko, do wody;sich werfen Holz <s>paczyć się -
9 Junge
1) der Junge Knabe ма́льчик. umg мальчуга́н. pej мале́ц, юне́ц. familiär v. Erwachsenem auch па́рень. Jungen(s), Jungs auch als Anrede ребя́та [па́рни]. umg хло́пцы. alter Junge Anrede (ста́рый) дружи́ще, старина́. ( mein) lieber Junge дружи́ще < друг> мой. dummer Junge глу́пый мальчи́шка, глупы́ш. jdn. wie einen dummen Jungen behandeln обходи́ться обойти́сь с кем-н. как с (глу́пым) мальчи́шкой. fixer < heller> Junge молоде́ц. grüner Junge желторо́тый < зелёный> юне́ц. netter < feiner> Junge сла́вный мальчи́шка <ма́лый> blaue Jungen(s) Matrosen матро́сы. schwerer Junge опа́сный па́рень. schwere Jungs опа́сные ребя́та. Junge! / mein lieber Junge! / Junge, Junge! Ausruf des Erstaunens ну и ну ! / ну и дела́ !2) das Junge детёныш. für Junge der bekanntesten Tierarten wird meist eine mit dem Suffix - ёнок vom Artnamen abgeleitete Bezeichnung verwendet . das Junge der Katze [des Wolfes/des Elefanten usw.] meist котёнок [волчо́нок слонёнок usw.]. Junge werfen < kriegen> приноси́ть /-нести́ припло́д <пото́мство>. v. Hasen, Kaninchen, Katzenartigen, Marderartigen meist коти́ться о-. v. Hundeartigen, Robben auch щени́ться о- das ist zum Junge kriegen! хоть плачь <карау́л кричи́>! -
10 werfen
I vt 1. tullamaq, atmaq; ◊ Perlen vor die Säue \werfen eşşəyə zəfəran-plov təklif etmək; die Feinde über den Haufen \werfen düşməni mövqeyindən çıxartmaq; 2. doğmaq (heyvan); Junge \werfen balalamaq; II sich \werfen 1. (auf A) atılmaq (üzərinə); 2. tex. əyilmək, formasını dəyişmək; das Holz wirft sich taxta qabarır / əyilir; sich in die Brust \werfen məğrur şəkil almaq, sinəsinə döymək -
11 Junge
-
12 Junge
he, ihr Jungen (s) ! эй, вы, ребя́та!Junge!, Junge! разг. но-но (угрожа́ющее предостереже́ние); ну и ну!, ну и дела́!die blauen Jungs [Jungen] разг. матро́сы, морячки́dummer Junge! глупы́ш!du fauler Junge! лентя́й!ein fixer Junge! молоде́ц!ein grüner Junge желторо́тый юне́цmein lieber Junge мой ми́лый ма́льчик; разг. дружи́ще (обраще́ние)du nichtsnutziger Junge! него́дник!, безде́льник!ein schwerer Junge престу́пник, рецидиви́ст -
13 werfen
wer·fen <wirft, warf, geworfen> [ʼvɛrfn̩]vt1) ( schleudern)etw irgendwohin \werfen to throw sth somewhere;jdm etw an den Kopf/ins Gesicht \werfen to throw sth at sb's head/in sb's face;etw nach jdm/einem Tier \werfen to throw sth at sb/an animal3) ( ruckartig bewegen)der Mond warf ein silbernes Licht auf den See the moon threw a silver light onto the lakevi1) ( Werfer sein) to throw2) ( Wurfgeschosse verwenden)mit etw [auf jdn/etw] \werfen to throw sth [at sb/sth]vr1) ( sich verziehen)sich \werfen to warp2) ( sich rasch fallen lassen)sich irgendwohin \werfen to throw oneself somewhere3) ( sich stürzen)sich auf jdn/etw \werfen to throw oneself at sb/sth -
14 werfen
wérfen (warf, geworfen) unr.V. hb tr.V./itr.V. 1. хвърлям; мятам; 2. раждам (за животно); sich werfen хвърлям се, нахвърлям се (auf jmdn./etw. (Akk) на, върху някого, нещо); steine ins Wasser werfen хвърлям камъни във водата; den Diskus 60 m weit werfen мятам шайбата на 60 м; Anker werfen хвърлям котва; jmdn. aus dem Zimmer werfen изхвърлям, изгонвам някого от стаята; sich jmdm. zu Füßen werfen хвърлям се в краката на някого; die Hündin hat vier Junge geworfen кучката роди четири кученца.* * ** (а, о) tr 1. хвърлям; 2. ражда (животно); <> der Stoff wirft schдne Falten платът прави хубави гънки; die Tьr ins SchloЯ = тръшвам вратата, in den Briefkasten = пускам в пощенската кутия; die Flinte ins Korn прен предавам се, капитулирам; sich in die Brust = тупам се (гордо) по гърдите; das Brett wirft sich дъската се изкорубва, измята -
15 Junge
I m -n, -nhe, ihr Jungen(s)! — эй, вы, ребята!Junge!, Junge! — разг. но-но ( угрожающее предостережение); ну и ну!, ну и дела!2)die blauen Jungs ( Jungen) — разг. матросы, морячкиein grüner Junge — желторотый юнецdu nichtsnutziger Junge! — негодник!, бездельник!3) мальчик, рассыльный, ученик; мор. юнгаII sub n••da könnte man ja Junge bekommen! — фам. это чёрт знает что!, с ума можно сойти! -
16 Junge
'juŋəmmuchacho m, chico m-1-Junge1 ['jʊŋə]<-n, -n>2 dig (junger Mann) muchacho Maskulin, chico Maskulin, pibe Maskulin Argentinien; alter Junge! (umgangssprachlich) ¡hombre!; Junge, Junge! (umgangssprachlich) ¡vaya, vaya!————————-2-Junge(s)2Junge, Junge! ¡madre mía!————————Junge kriegen oder werfen tener cachorros -
17 Junge
1. m (9) (dan. pl \Jungens və Jungs) oğlan, balaca oğlan; alter \Junge dost! dostum! (müraciət); 2. n (2*) bala (heyvanlarda); \Junge bekommen/werfen balalamaq (heyvan); 3. şəyird (ustanın yanında) -
18 werfen
(a, o) v baciti, bacati; Anker - marit usidriti se; sich in die Kleider - obući (-čem) se; einen Mantel über sich - prebaciti kabanicu; von sich - zbaciti, brzo skinuti (-nem); an den Kopf - baciti u glavu, fig spočitnuti (-nem); mit Steinen - nabacivati (-cujem) se kamenjem; seine Augen auf etw. werfen obratiti svoju pozornost na nešto; mit etw. um sich - fig hvastati se čim; alles in einen Topf - fig pomiješati; übers Dach (über Bord) - fig više ne mariti za što; über den Haufen - oboriti; sich in die Brust - udarati se u prsa; Junge - okotiti (se); das Brett wirft sich daska se iskrivljuje -
19 Junge
Junge1 m <-n; -n> erkek/oğlan çocuk; älter delikanlıJunge2 n <-n; -n> ZOOL yavru;Junge bekommen (oder werfen) yavrulamak -
20 Junge
(s) n -n, -n mlado, mladunče (-ta); Junge gebärend živokotan (-tna, -tno); - werfen okotiti se; das - vom Huhn sitnež (-i), ponutrica f od pileta
См. также в других словарях:
Junge werfen — Junge werfen … Deutsch Wörterbuch
werfen — schleudern; feuern (umgangssprachlich); schmeißen; schmettern; Junge bekommen; (sich) biegen; (sich) krümmen; verziehen * * * wer|fen [ vɛrfn̩], wirft, warf, geworfen … Universal-Lexikon
Werfen — Verziehen (Platte, Fliese) * * * wer|fen [ vɛrfn̩], wirft, warf, geworfen: 1. <tr.; hat a) mit einem Schwung durch die Luft fliegen lassen: sie hat den Ball 10 Meter weit geworfen; er warf alle Kleider von sich; <auch itr.> sie wirft gut … Universal-Lexikon
Junge — Lauser (umgangssprachlich); Lausbub (umgangssprachlich); Bengel (umgangssprachlich); Bube; Lausbube; Bub; Wicht; Knirps; Jüngling; Knabe; … Universal-Lexikon
Junge — jung: Das gemeingerm. Adjektiv mhd. junc, ahd. jung, got. juggs, engl. young, schwed. ung geht, wie z. B. auch das substantivierte Adjektiv lat. iuvencus »junger Stier; junger Mensch«, auf eine Weiterbildung des idg. Adjektivs *i̯uu̯en »jung«… … Das Herkunftswörterbuch
Werfen — Wêrfen, verb. irregul. act. Präs. ich werfe, du wirfst, er wirft, wir werfen, u.s.f. Conj. werfe; Imperf. warf, (ehedem wurf,) Conj. würfe; Particip. geworfen. Es bedeutet, einen Körper mit Heftigkeit durch den freyen Luftraum forttreiben, und… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
werfen — V. (Grundstufe) etw. aus der Hand irgendwohin schleudern Synonym: schmeißen Beispiele: Er hat die Zeitung in den Mülleimer geworfen. Wirf den Brief in den Briefkasten! Die Kinder haben mit Steinen geworfen. Kollokation: etw. aus dem Fenster… … Extremes Deutsch
werfen — werfen: Das gemeingerm. Verb mhd. werfen, ahd. werfan, got. waírpan, engl. to warp »sich werfen, krümmen«, schwed. värpa »Eier legen« ist verwandt mit lit. ver̃pti »spinnen« (eigentlich »drehen«), russ. vérba »Weide« (nach den biegsamen, zum… … Das Herkunftswörterbuch
Am Nimmerleinstag, wann die Maulesel Junge werfen. — См. В Вознесенье, когда оно будет в воскресенье … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Junge bekommen — werfen … Universal-Lexikon
werfen — 1. a) abwerfen, anwerfen, ausstoßen, auswerfen, fallen lassen, herunterwerfen, hinwerfen, katapultieren, schießen, schlagen, schleudern, schmettern, schnellen, stoßen, streuen; (ugs.): ballern, donnern, feuern, klatschen, knallen, krachen,… … Das Wörterbuch der Synonyme